"Amerika je od 1945. kriva za smrt preko 20 miliona ljudi"

Američka spoljna politika posle 11. septembra prešla je u eksplicitnu konfrontaciju sa svima onima koji bi "ugrožili američke slobode i interese", koji bi se suprotstavili širenju demokratije, mesijanskoj uobrazilji koju Vašington u izlivima spoljonopolitčke hiperangažovanosti neretko preduzima.

Opravdanje da se bori protiv terorizma "koji bi mogao da ishoduje nekim novim 11. septembrom" izazvalo je agresije na Avganistan, Irak, Libiju, zamalo i Siriju. Međutim, postavlja se pitanje da li SAD imaju refleksiju, da li promišljaju i o patnji drugih nacija, pogotovo onih kojima su same nanele (i doprinele), neposredno ili posredno, štete u sličnom ili gorem obimu.

Tim povodom, "Znakovi vremena" (Signes of The Times), magazin Hrišćana adventista sedmog dana (u Srbiji poznatih i pod imenom subotari), istražio je angažovanost Sjedinjenih Država u svetu koja je na ovaj ili onaj način izazvala ratove, pustošenja i smrt. Pregaoci magazina su sračunali da su SAD za period od Drugog svetskog rata do danas "krive za smrt 20 do 30 miliona ljudi".

Počev od rata u Koreji (1950-1953), SAD su sudelovale u velikim nesrećama čak 37 nacija, tj. država, izbrojali su u "Znakovima". Samo Korejski, Vijetnamski i dva Iračka rata doneli su smrt 10 do 15 miliona smrti. U brojku su uračunate kineske žrtve u Ratu u Koreji, kao i kambodžanske i laošanske u Vijetnamskom ratu.

Prosečan Amerikanac, ali i stanovnik sveta, nije mnogo upoznat ni sa podatkom da su Sjedinjene Države putem tzv. posredničkih ratova (sukoba u kojima nisu učestvovale SAD već njihovim novcem sponzorisane frakcije) sudelovale u akcijama koje su usmrtile još 9 do 14 miliona ljudi. Na ovaj spisak upisana su oružana sučeljavanja u Avganistanu, Angoli, DR Kongo, Istočnom Timoru, Indoneziji, Pakistanu, Bangladešu, Sudanu itd.

Uzme li se u vid pretpostavka da pored stradalih postoji još veći broj ranjenih, saldo je zastrašujući. "Znakovi" kao referentu tačku uzimaju da jednu smrt prati deset ranjenika, što je možda previše, mada ne i nemoguće.

Rat u Avganistanu (1980-1989) doneo je između 1 i 1,8 miliona mrtvih. Po priznanju Zbignjeva Bžežinskog, jednog od tvoraca spoljne politike SAD u drugoj polovini XX veka, Amerika je izazvala Ruse na rat pomagajući radikalne islamiste kojih se SSSR plašio (da se islamizam ne bi prelio u srednjoazijske republike).

Bombardovanje Kambodže "kako bi se sprečilo da Vijetkong prebacuje svoje snage preko granice, pa u Južni Vijetnam", ne samo da je ubio milion stanovnika bombama, već je potonja nestabilnost omogućila surovim Crvenim Kmerima Pola Pota da uzmu vlast i u jednom od najužasnijih zala XX veka ubiju milion i po Kambodžana.

Predsedniku Indonezije generalu Sukarnu Džerald Ford i Henri Kisindžer dali su "zeleno svetlo" da napadne Istočni Timor koji je hteo samostalnost. U predstojećim godinama umrlo je 200.000 od 700.000 žitelja ove danas samostalne zemlje.

Kada je Belgija pokušala da procesuira Isena Abra (Hissen Habre), bivšeg diktatora Čada, zbog zločina koje je počinio osamdesetih godina prošlog stoleća, SAD su zapretile da će izmestiti središte NATO iz Brisela. Nezavisno sudstvo potom je odbilo da se bavi slučajem.

A, nismo pomenuli Vijetnam i 4-5 miliona žrtava, pola miliona umrlih od gladi u Iraku zbog sankcija UN, dva miliona u sudanskom građanskom ratu i mnoge druge.