DANAS JE SVETI NIKOLA: Pola Srbije slavi, a druga polovina ide u goste!
Ovaj čudotvorac, zaštitinik pomoraca i siromašnih, jedan je od najvoljenijih hrišćanskih svetaca, a kod Srba najveći broj svečara upravo slavi Svetog Nikolu.
Sveti Nikola je imao veoma uzbudljiv život, koji vekovima fascinira hrišćane.
Rođen u maloazijskom gradu Patara oko 270. godine, luci na mediteranskoj obali današnje Turske. Njegovi roditelji, Grci Teofan i Nona, sina jedinca su dobili u vreme vladavine rimskog cara Valerijana, pohlepnog čoveka koji je zbog strasti za zlatom organizovao vojni pohod na Persijsko carstvo.
U takvom nestabilnom okruženju stasavao je mladi Nikola, čije ime u prevodu znači "pobeditelj naroda". Svoj duhovni život započeo je u manastiru "Novi Sion" kod svog strica, svetog Nikolaja episkopa patarskog.
Duhovni život
Po smrti roditelja, vođen čudesnim nebeskim glasom, krenuo je u narod da širi veru, pravdu i milosrđe. Ubrzo posle toga postao je arhiepiskop mirlikijski te je u vreme progona hrišćana, pod carevima Dioklecijanom i Maksimijanom, dospeo u tamnicu ali je i tamo nastavljao svoje propovedi.
Prisustvovao je Prvom vaseljenskom saboru u Nikeji, i tu, u borbi za istinu udario jeretika Arija zbog čega je odstranjen sa Sabora i od arhijerejske službe. Čudesnim javljanjem Gospoda Hrista i Presvete Bogorodice nekolicini prvih arhijereja, vraćen je ovaj pravdoljubivi svetitelj na Sabor i u službu.
Još za života ljudi su ga smatrali svetiteljem i prizivali u pomoć u mukama i nevoljama, a on je samom svojom pojavom donosio utehu, tišinu i dobru volju među ljude.
U starosti kratko je bolovao i upokojio se 343. godine. Sahranjen je u sabornoj crkvi u Miri. Prema Crkvenom kalendaru, tu je njegovo telo počivalo više od šest vekova a hrišćani su dolazili na njegov grob i dovodili svoje bolesnike. Među njima su bili i Stari Sloveni sa reke Don čime se objašnjava zašto je sveti Nikola toliko poštovan kod Srba.
Kada su Turci u jedanaestom veku osvojili Likiju, mošti svetoga Nikole su 1096. prokrijumčarene iz Mira u Bari u Italiji i položene u Crkvu svetog Jovana Preteče, koja je ubrzo postala stecište hodočasnika. Tri godine potom građani Barija podigli su velelepnu crkvu svetom Nikoli. Ovom hramu je docnije srpski kralj Stefan Dečanski slao bogate priloge i čitavu crkvu ukrasio srebrom u znak zahvalnosti jer mu je , kako je smatrao , sveti Nikola povratio vid.
Sveti Nikola zimski praznuje se 19. decembra po gregorijanskom kalendaru u znak sećanja na dan svečeve smrti, a letnji 22. maja, kada su svetiteljeve mošti prenete iz Mira u Likiji u tada pravoslavni Bari u Italiji. To je za mnoge porodice mala slava ili preslava.
U narodu se zove Mladi sveti Nikola, Letnji sveti Nikola, Nikolice.
Od Svetog Nikole do Deda Mraza
U moderno vreme, zahvaljujući reklamama bezalkoholnih pića i opštem usponu potrošačkog društva, najpoznatiji je kao Deda Mraz (''Santa Klaus'', skraćeno od ''Santa Nikolaus'' - Sveti Nikola).
Dok je na pravoslavnim ikonama prikazan kao visok čovek u prepoznatljivom crvenom plaštu, sa episkopskom mitrom na glavi i štapom u ruci, kako daruje decu poklonima iz džaka, potrošačko društvo je to ozbiljno lice "prilagodilo" svojim potrebama.
Crveni plašt je s toga ostao, kao i duga seda brada, ali su ubačeni irvasi koji vuku saonice kojima Deda Mraz obilazi svet tokom Badnje večeri i dobroj deci donosi poklone, a nevaljaloj ostavlja grumen uglja.
Pročitajte i kako da se uverite u moć svete Petke.
