Šta je zajedničko Španskoj inkviziciji i Islamskoj državi?
Jedan od najvažnijih rituala Španske inkvizicije bio je ''auto da fe'', ritual koji je označavao javno pokajanje. ''Krivca'' su tom prilikom oblačili u karakterističnu odeću žute boje sa motivima pakla, demona i plamena. Isto danas čini Islamska država oblačeći svoje žrtve u narandžaste kombinezone.
Izraz ''auto da Fe'' znači ''čin vere/verski čin'', a kasnije je počeo da se vezuje za spaljivanje na lomači.
Izraz se odnosi na ritual javnog kajanja optuženog jeretika ili otpadnika koji se odvijao nakon suđenja španske ili portugalske inkvizicije. Auto da fe označava i svečano spaljivanje jeretika u Španiji, Portugalu i njihovim kolonijama do kraja 18. veka s ciljem da se zastraše protivnici katolicizma i kraljevog apsolutizma. Poslednji ovakav incident se dogodio 1850. godine u Meksiku. Međutim, danas i dalje patimo od glavnog postulata koji je posejala Španska inkvizicija – ''ako se ne pridržavate moje vere, bićete uništeni''.
Danas, Islamska država postaje svetski simbol za ekstremizam, surovost, verski diktat i isljučivost, a njihovi zverski postupci preplašili su ceo svet. Više puta se ukazivalo na besmisao imena koji ova teroristička grupa nosi, to je učinio i predsednik Sjedinjenih Američkih Država Barak Obama prilikom obraćanja naciji – sintagma Islamska država nema racionalnu osnovu jer Islamska država nije islamska, jer nijedna religija ne zagovara svirepost, a svakako nije ni država, i daleko je od konstrukcije koju savremeni svet tako naziva.
Pogledajte i:
Svirepa kao IS, inkvizicija predstavlja prilično zgodnu paralelu. Kada je počela da deluje, u Francuskoj u 12. veku, inkvizicija je proganjala upravo manjinske grupe, kao što to danas čini IS kada su u pitanju hriščani i Jazidi.
Svakako, IS je moderni fenomen, dete društvenih medija, a ne samo povratak srednjem veku. Međutim, osnovna stvar koja ih povezuje jeste izgleda hronična potreba za uništavanjem u ime višeg cilja. Obe pokazuju koliko daleko iz čoveka ode humanost kada se u glavi rodi ''fiks ideja''.
Nije reč samo o religiji, političkoj ideologiji, pravdanju svireposti i zverskog ponašanja božijom zapovešću, već o tome da delo što je nasilničkije, neljudskije i jezivije postaje značajniji dokaz o posvećenosti cilju, što je rezultat izokrenutih normi u kojima je dobro postalo zlo, a zlo dobro.
Svakako da nije opravdanje, ali lakše je uočiti zlo koje IS seje posmatrajući sa strane, dok su ljudi koji su deo ove organizacije previše upleteni da bi mogli objektivno i racionalno da rasuđuju, a posebno treba uzeti u obzir činjenicu da IS pruža onu vrstu podrške svojim članovima koju ne mogu da dobiju na drugoj strani, zaključuje Al Džazira. Slično je bilo i kada je reč o inkviziciji – stotine prosečnih građana posmatrale su pasivno, ako ne i srećno, teror koji je vršen nad žrtvama.
Pogledajte i:
