Američka kratkodlaka mačka: Snažna i izdržljiva mačka
Na prvim izložbama mačaka, održavanim u severoistočnim saveznim državama u 19. veku, dominirali su nežni divovi mačjeg sveta, dugodlake maine coon mačke. Međutim, teški uslovi i radno okruženje mnogih američkih kratkodlakih mačaka značilo je da su to bile - kao i ljudi koji su tamo živeli - čvrste, otporne i domišljate životinje.
Još u ranim danima postojanja pasmine, loze su ispravljene parenjem sa britanskim kratkodlakim mačkama s pedigreom, a danas je američka kratkodlaka mačka veoma rasprostranjena pasmina snažnih i izdržljivih mačaka. Budući da u Sjedinjenim Državama ima više prirodnih grabljivaca nego u Europi, američke su se kratkodlake mačke razvile u veće životinje od svojih srodnika na starom kontinentu.
Istorija američke kratkodlake mačke navodno počinje oko 1900. godine, kad je crveni prugasti mužjak s pedigreom - izrazito ženskog imena 'Belle' - poslan iz Engleske u Ameriku, te je bio prva kratkodlaka mačka registrovana kao životinja s pedigreom pri CFA. Dakle, prva američka kratkodlaka mačka zapravo je bila britanska kratkodlaka mačka koja je emigrirala! Nakon Belle, uskoro su preko Atlantika u novi svet stigle druge mačke, uključujući srebrnog prugastog mužijaka po imenu Pretty Correct.
No, američki uzgajivači su takođe počeli da registruju vlastite mačke. Prva registrovana američka kratkodlaka mačka bila je Buster Brown, crni dimasti mužjak koji se navodno okotio 15. januara 1904. Pasmina se u početku jednostavno zvala kratkodlaka, ali je uskoro postala poznata kao domaća kratkodlaka - a tako se još i danas katkad naziva, iako je službeni naziv američka kratkodlaka mačka - i uzgajala se u nizu veličanstvenih boja i oznaka, iako to danas više nije dopušteno, neko se vreme svaka mačka bez pedigrea, koja je udovoljavala standardima, mogla registrovati, čime se proširivala zaliha gena pasmine.
CFA je 1971. jednu takvu mačku čak proglasilo američkom kratkodlakom mačkom godine. CFA-ini standardi pasmine opisuju američku kratkodlaku kao mačku koja nema nijedan deo anatomije tako istaknut da podstiče slabost... Daje opšti utisak uvežbanog sportiste.
Telo im je čvrsto, snažno i mišićavo, noge su srednje dužine (malo duže nego kod britanskih), sposobne za visoke skokove, te mišićave i prikladne za svaki teren. Glava je velika, ali neznatno duža nego šira, s punim obrazima i velikim, okruglim očima, tek malo iskošenim. Rep je srednje dužine i debeo kod baze, a dlaka je kratka i gusta, prilično tvrde teksture - zapravo, sudije na izložbama daju negativne bodove za mekanu, pahuljastu dlaku!
Najpoznatije američke kratkodlake mačke nesumnjivo su srebrne prugaste sa gustim crnim oznakama na srebrnoj podlozi.
Srebrna prugasta mačka je 1965. osvojila nagradu za mačku godine Sjedinjenih Država, što je dovelo do promene naziva iz 'domaća kratkodlaka mačka' u prikladno ponosan naziv 'američka kratkodlaka mačka', piše "Životinje.rs". Dok CFA prihvata samo mrljaste i tigraste prugaste uzorke - one koji su prevladavali među emigrantskim precima pasmine - TICA takođe prihvata tačkaste i abesinske uzorke. Osim po svojoj poznatoj izdržljivosti, američke kratkodlake mačke su zapažene i po svom ležernom temperamentu, lovačkim sposobnostima i inteligenciji. Lako ih je negovati i hraniti, što ih čini idealnim kućnim ljubimcima.
