STRAVIČNO svedočenje Orićevog saborca: Naser je trudnu Srpkinju RASPORIO NOŽEM i živoj joj izvadio dete
Zverski zločini nad Srbima
U napadu na Lozničku rijeku u leto 1992. godine Naser Orić je jednu zarobljenu Srpkinju koja je bila u poodmakloj trudnoći rasporio nožem i živoj joj izvadio dete iz stomaka, na isti način usmrtio je i zarobljenu Srpkinju iz Kravice, a jednoj Srpkinji zarobljenoj u Fakovićima je pre ubistva nožem odsekao prst, kako bi sa njega mogao da uzme zlatan prsten, tvrdi Samir Avdić iz Glogove kod Bratunca, koji je od 1992. do 1995. godine bio pripadnik muslimanske vojne jedinice koja se nalazila pod Orićevom komandom.
SKANDALOZNIM izjavama ponovo ubijaju srpske žrtve: Srbi su UMISLILI da je Orić zlikovac?
U posedu autora ovog teksta nalazi se više od 130 strana izjave u kojoj ovaj Orićev vojnik, valjda pritisnut grižom savesti, detaljno opisuje ove i brojne druge zločine koje su muslimani od 1992. do 1995. godine počinili nad Srbima u Podrinju. Sto dve strane svedok Orićevih zločina ispisao je svojom rukom, čitkim štampanim slovima, latinicom, dok je preostalih trideset strana otkucano pisaćom mašinom, s tim što se na svakoj stranici nalazi Avdićev potpis.
-Naser je u Lozničkoj rijeci jednoj zarobljenoj Srpkinji-trudnici, jer je imala veliki stomak i vidjelo se da je trudna, kad je vidio da je na jednoj ruci iznad šake na podlaktici imala pletenu zlatnu narukvicu koja je širine veće od sata, naredio da mu to skine. Kad je ona počela da skida to je usled njenog straha teže išlo. Naser nije mogao da čeka, pa je nožem počeo da joj siječe ruku u predjelu podlaktice, u kom momentu žena počinje da jauče i pada na zemlju, a istovremeno se otkopčava i narukvica, koju on uzima – piše Samir Avdić, od oca Abiba i majke Abide, oženjen, otac dvoje djece.
Kada joj je zločinac zasekao ruku, žena je počela da jauče i srušila se na zemlju. Prilikom pada, narukvica, koju je ona već bila počela da skida, spala je sa ruke i Orić je istu uzeo i stavio u džep.
-Na tom istom mestu, Naser joj je zabo nož u stomak i to otprilike na mestu gdje je želudac, a zatim je nož svukao niz stomak u predelu nogu, rasekavši je celu, usled čega je iz nje ispalo sve, pa i kesa, tako bih je ja nazvao, u kojoj se dete nalazilo u utrobi majke i žena je jaukala i pominjala imena nekih lica srpske nacionalnosti – nastavlja Avdić.
Svedok navodi da je rasporena žena ostavljena da izdahne, „a da niko nije u nju pucao da bi joj tako bar prekratio muke“. On zaključuje da su se ubica i žrtva poznavali, jer je Orić, pre nego što je počinio zločin, razgovarao sa ženom i, između ostalog, pitao je „gde ti je čovek, što mi nije doneo pare“.
BRUTALNA reakcija Lazanskog na oslobađanje Nasera Orića: Izvinite što nas UBIJATE
Avdić tvrdi da je komandant Srebrenice počinio još takvih zločina. Navodi slučaj prilikom muslimanskog napada na Kravicu i okolna sela 7. januara 1993. godine, u kojem su on i njegovi saborci, pod Orićevom komandom, ubili 44 lica srpske nacionalnosti, popalili nekoliko stotina kuća, a svu stoku i živinu iz tih sela oterali u Srebrenicu.
-Ta žena je takođe bila zarobljena, a ubio je lično Naser naočigled svih nas. Isto je bila u drugom stanju – trudna, sa velikim stomakom i ubio je na isti način kao i ovu što sam prethodno opisao, tako što joj je nož zabo na vrh stomaka i rasjekao stomak po sredini do kraja, kojom prilikom je takođe iz nje izašla sva iznutrica i plod sa djetetom, što sam vidio svojim očima. Takođe i ta žena ostala je takva rasječena sa ispalim djetetom i unutrašnjim organima, a niko je nije tukao, niti ubio metkom, već je umrla. On je nju ubio na ulasku u Kravice u mjestu Kajići, koji takođe pripadaju Kravici, a zarobljena je u tim Kajićima, ali ja sve to zovem Kravica – seća se ovaj vojnik Nasera Orića iz obližnjeg Bratunca, koji je u njegovu jedinicu stupio 1992. godine, u svojoj 25. godini.
U napadu na selo Voljavicu Orićeva jedinica zarobila je „desetak devojaka, starosti do 25 godina“, koje su prvo celu noć silovane, a zatim ubijene.
-Djevojske su odvedene u kuću u kojoj je prije rata bila kafana, koju je držao čovjek po imenu Samir. U istoj su prenoćile i u istoj su ih silovali, vodeći s njima ljubav protiv njihove volje, komandiri koji su učestvovali u napadu na Voljavicu, a to su Naser Orić, Zulfo Tursunović, Smajo Mandžić, Ejub Golić iz Glogove, koji je poginuo, Ibro Dudić, zvani Duda. Nisam bio neposredni očevidac silovanja i ubijanja, ali nakon ubijanja ulazio sam u tu kuću gdje sam ih vidio mrtve, tijela pobijenih nalazila su se na spratu te kafane u tri sobe. A o silovanju su pričali sami – svedoči Avdić.
On opisuje i napad 1.000 muslimana iz Srebrenice na Fakoviće, 1. oktobra 1991. godine, u kojem je ubijeno 19 srpskih civila, a Neser Orić se ponovo sa nožem iživljavao nad zarobljenim Srpkinjama.
-U tom napadu na Fakoviće zarobljena je jedna Srpkinja i Naser joj je odsjekao prst na kojem se nalazio zlatni prsten. Prvo je Naser rekao da ona skine prsten i da mu da, pa je žena pokušala da skine prsten, ali nije mogla, pa je tada Naser u prisustvu mnogih nas, pa i mene, nožem joj odsjekao taj prst. To se dešavalo na putu asfaltnom koji prolazi kroz Fakoviće. Poslije tog čina ona je ubijena na mjestu udaljenom 20 metara, od mjesta gdje joj je odsječen prst. Naser je dvojici vojnika naredio da je odvedu i ubiju. Znam da se jedan od tih koji je ubio zvao Stočević Mustafa iz sela Podčauš, opština Bratunac. (Stočević je bio lični Orićev pratilac, koji je vodio evidenciju o ubijenim žrtvama – primedba D.Marića)
Avdić opisuje i napad na Zalazje, na Petrovdan, 12. jula 1992. godine, kada je zarobljeno osmoro Srba. Zulfo Tursunović je zaklao šest muškaraca i jednu ženu, a Neser Orić sudiju Ilića.
-Naser mu je prvo nožem izvadio oba oka, pri čemu taj čovjek ni glasa nije pustio. Onda su dvojica čovjeka oborila, a Neser mu je sjeo na prsa i zaklao ga – piše u svjedočenju.
Svjedok je bio prisutan kada je prilikom jednog od napada na Lozničku rijeku Orić naredioda se zapale dve kuće u kojima su se nalazili živi ljudi, u jednoj „četvoro djece i starija baba“, u drugoj „dva stara čovjeka i jedna žena napokretna“, što je i učinjeno.
On u svom rukopisu navodi da je Orić u napadu nma Jezero i Kraljivode u januaru 1993. godine, na lokaciji Panjevi, dvojicu zarobljenika ispitovao na sledeći način:
-Oni su morali da stoje sa rukama na potiljku. On ih je prvo tukao nogama. Zatim je jednom od njih nožem odsjekao nekoliko prstiju i na kraju ga zaklao. Ovog drugog je prvo, dok ga je ispitivao, više puta po raznim dijelovima tijela ubadao nožem, a onda je i njega preklao.
Svoju krvničku narav Orić je pokazao i 7. januara 1993. godine, kada je u napadu muslimana iz Srebrenice spaljena Kravica i okolni zaseoci.
-Znam lično da su Orić i jedan po nadimku Kezo iz Glogove, taj je bio zamjenik Ejuba Golića, sada živi u Tuzli, tada zaklali pet zarobljenih Srba. Od odsječenih glava su napravili dva gola, a onda su petom glavom igrali fudbal. Bila je masa naših vojnika koji su to vidjeli.
Avdić tvrdi da su Orić, Zulfo Tursunović i ostali komandanti muslimanske vojske u Srebrenici, ali i komandanti policije i političke vođe, likvidirali najmanje 800, a verovatno i svih 1.200 muslimana iz tog i okolnih mesta, pre jula 1995. godine i zauzimanja srebreničke enklave od VRS.
Ubijani su svi koji su smetali, od onih koji su ugrožavali njihove poslove, preko nezgodnih svedoka zločina nad srpskim i muslimanskim stanovništvom, do onih koji su se usudili da progovore protiv njihovog terora.
Nakon ovih ubistava svojih sunarodnika, Orić bi u radio programu davao izjave da su njegove žrtve stradale u srpskim zasedama i napadima.
Orić KLAO Srbe, a nosio uniformu SRPSKIH ARKANOVIH TIGROVA: Koje je OBJAŠNJENJE za ovo? (VIDEO)
-U aprilu 1995. godine od Alije Izetbegovića iz Sarajeva došla je naredba da se neki posao odradi kako bi došao NATO i taj posao je ustvari bio što je Naser Orić dao naredbu Muji Mandžiću, koji je sada kapetan i živi u Sanskom Mostu, a koji je brat Smaje Mandžića, da minobacačem 120 milimetara gađa igralište srednjoškolskog centra u Srebrenici u momentu kada su djeca održavala turnir u fudbalu. Mujo je tu naredbu izvršio i granate su ubile oko 80 djece, a bilo je i dosta ranjenih. Poslije toga su optuženi Srbi da su oni bacili granate, jer su srpski položaji bili odmah iznad položaja na kojima se nalazio Mujo – zapisao je Avdić.
Samir kaže da je o ovim i drugim zločinima Nesera Orića i drugih koljača srpskog civilnog stanovništva pisao i Haškom tribunalu, tražeći da razgovara sa nekim od njihovih tužilaca. Iz tribunala su mu poslali istražitelja Zbignjeva Wojdylu, po nacionalnosti Poljaka.
-Tom prilikom sam mu četiri sata pričao o ovim događajima. On je mene samo slušao, ništa nije pisao. A zatim je rekao da je treba da ćutim o zločinima koje su nad Srbima počinili Naser Orić, Zulfo Tursunović i drugi, da to nikom ne pričam, već da mu kažem ako imam nešto da je neki Srbin počinio neki zločin prema muslimanima –tvrdi u svojoj pisanoj izjavi, koju on naziva „knjigom“, saborac Nasera Orića.
