Da li znate da postoji "Himna Srba muslimana"? Moćne Osmanove reči odjekuju i posle jednog veka (FOTO/VIDEO)
Hrvati mu dva puta minirali spomen-turbe
Osman Đikić je bio Srbin musliman iz Bosne i Hercegovine, bavio se književnom radom i politikom, a bio je autor drama i publicista. Rođen je 7. januara 1879. godine u Mostaru, a umro je 30. marta 1912. godine u rodnom gradu.
Rođen je u građanskoj porodici, a ono što je posebno zanimljivo jeste činjenica da je isteran iz petog razreda gimnazije zbog toga što se javno izjašnjavao kao Srbin. Posle toga odlazi u Beograd na školovanje, a iz Beograda za Carigrad i Beč. Dok je još bio u Mostaru na njega je posebno uticalo druženje sa Aleksom Šantićem, Svetozarom Ćorovićem i Jovanom Dučićem, a oni su bili pesnici koji su okupljeni oko lista "Zora".
Takođe, važna je činjenica da je Đikić bio osnivač kulturnog društva bosansko-hercegovačke muslimanske omladine "Gajret" i da je 1909. godine izabran za generalnog sekrtetara.
PRIČA O NAJMLAĐEM SRPSKOM VOJNIKU: Momčilu (8) je pobijena cela porodica, a onda kreće u OSVETU i postaje HEROJ
Da li znate zašto je VRABAC simbol Beograda? LEGENDA stara šest vekova OTKRIVA MISTERIJU (FOTO/VIDEO)
Legenda o poslednjem srpskom zmaju: Drugi svetski rat otkriva priču o Milici i zmaju koja ledi krv u žilama (FOTO)
Neke od njegovih najpoznatijih pesama su "Oj kaduno, kono moja", "Đaurko mila" i rodoljubiva pesma "Srpska vila", Takođe, napisao je drame "Zlatija" (1905. godine), "Stana" (1906.) i "Mudžahir" iz 1909. godine.
Ono što je posebno zanimljiva činjenica jeste da je Osman Đikić bio čovek koji je pokazivao svetu kako se treba odnositi prema različitim verama i koliko je verska tolerancija važna. Jedno od njegovih najlepših dela je "Himna srpskih muslimana".
"Haj, nek jekne pjesma laka,
Čedo našeg srca, žarka,
Nek napuni sv'jet!
Mis'o naša sveta čista,
Kô proljetno sunce blista,
Kô aprilski cv'jet.
Nek odjekne, nek se ori,
Naša nam je duša zbori,
Pojmo složio oj!
Sveta vjera nam ne krati
Imenom se svojim zvati,
Ljubit' narod svoj!
Pojmo pjesmu, braćo mila,
Pravda j' uvjek pobjedila,
Pravdu voli Bog.
U pomoć će Allah biti,
Svetu svoju milost sliti
Vrhu pravednog.
Pojmo pjesmu, nek se vije,
Neka bratsku ljubav sije
Kroz naš zavičaj!
Srpska vila eno hiti,
Da nam lovor-vjence kiti,
Pojmo složno haj!"
Osman Đikić umro je od tuberkuloze 30. marta 1912. godine, a iako je živeo veoma kratko, ostavio je ogroman kulturno-društveni uticaj na Balkanu.
Godine 1941. ustaše su spomen-turbe porušile, a obnovljeno je posle Drugog svetskog rata. Takođe, posle povlačenja srpskih snaga, u junu 1992. godine, spomen-turbe su minirali pripadnici HOS-a (Hrvatske odbrambene snage).
Spomen-turbe je delimično obnovljeno 1998. godine.