SVE O OPŠTINI INĐIJA: Od 60 kuća iz 1455. godine razvila se opština od 47.000 stanovnika (VIDEO)

U srcu sremskog dela Panonske nizije na obroncima Fruške gore smeštena je na 384 km² opština Inđija. Oko 47.000 stanovnika različitih nacionalnosti živi u 11 naselja: Inđija, Beška, Novi Slankamen, Novi Karlovci, Krčedin, Čortanovci, Maradik, Ljukovo, Stari Slankamen, Jarkovci i Slankamenački Vinogradi.

Pročitajte više OVDE.

Opština Inđija na raskrsnici evropskih koridora

Kako je smeštena na pola puta između Beograda i Novog Sada, na mestu gde se ukrštaju značajni evropski koridori – autoput E-75 i reka Dunav, njen turističko-geografski položaj veoma je povoljan.

Sam grad Inđija nalazi se na 45 03’ severne geografske širine i 20 05’ istočne geografske dužine, na nadmorskoj visini od 113 m. Reljef opštine karakterišu obronci Fruške gore koji se protežu severnim delom teritorije i plodna ravnica u južnom delu.

Od reke Dunav i naselja Stari Slankamen, udaljena je 19 km. Klima je umereno kontinentalna. Najviša srednja godišnja temperatura vazduha je u julu i avgustu, i iznosi 22?C, dok je najniža srednja godišnja temperatura vazduha u januaru, -1 ºC.Inđija je železnička raskrsnica Srema. Kroz Inđiju prolazi železnička pruga Beograd-Novi Sad-Subotica, te Beograd-Stara Pazova-Ruma-Sremska Mitrovica. Pored Inđije prolazi i međunarodni auto-put Beograd-Novi Sad-Subotica-Budimpešta.

Prema podacima poslednjeg popisa stanovništva, opština Inđija ima nešto više od 47.000 stanovnika. Zajedno sa Srbima koji čine većinski deo, na teritoriji Opštine žive još Hrvati, Mađari, Slovaci, Ukrajinci, Romi, Makedonci, Rusini, Rusi, Bošnjaci, Bugari, Česi i drugi.

Inđija se prvi put pominje 1455. godine

Prvo pominjanje naselja datira iz 1455. godine. Prema opisima iz 1746. godine, naselje je imalo 60 domova, dok je u 1791. godini već poraslo na 122 domaćinstva sa 1.054 stanovnika. Početkom XIX veka počinju da se doseljavaju Česi i Nemci, a krajem veka i Mađari.

Pred Drugi svetski rat u Inđiji od ukupno 7.900 stanovnika, 5.900 je činilo nemačko stanovništvo. Inđija je u to vreme najrazvijenije mesto u Vojvodini, duhovni i kulturni centar Nemaca u Sremskom regionu. Posle 1944. godine, nove seobne putanje su se pojačale, pa iako danas 75 odsto populacije čine Srbi, Inđija je zadržala svoj stari kosmopolitski duh međuetničke tolerancije.

Industrijski razvoj Inđije je usko povezan sa razvojem železničke infrastrukture, koja se u Inđiji razvila 1883. godine iz dva pravca, Subotice i Zagreba na severu i zapadu, nastavljajući prema Beogradu. Ovo je suštinski postavilo Inđiju na raskrsnicu dva ključna balkanska železnička pravca. Pored toga što je prva imala železničku infrastrukturu, Inđija je razvila i prvi moderan put u Srbiji, takozvani Međunarodni put Novi Sad-Beograd, koji je kroz Inđiju prolazio još 1939. godine.

Prva banka 1897. godine

Različiti sajmovi su počeli da se održavaju u Inđiji na početku XIX veka u vreme kada je osnovana državna poštanska služba. Telegraf je postao operativan u Inđiji u 1850. godini, dok je poštanski transfer novca započet 1886. godine. Prva banka je osnovana 1897. godine, kao i prva trgovinska škola. Prva elektrana u Inđiji je počela da radi u 1911. godini.

Ubrzan industrijski razvoj

Industrijski progres u Inđiji je započet osnivanjem mlinova tokom sredine XIX veka. Prvi veći mlin na paru kapaciteta od deset vozila pšenice po danu, napravila je kompanija iz Budimpešte u 1890. godini. Posle mlinova, sledile su fabrike od cigle, dok je tradicija u proizvodnji tepiha i nameštaja započela 1876. godine.

Na početku XX veka, osnovana je poznata fabrika za proizvodnju krzna. Posle Drugog svetskog rata, osnovane su mnoge različite nove fabrike, koje su proizvodile sve - od kolica za decu, eksera, džžema, jaja u prahu i padobrana do tekstila i industrije za obradu metala.

Već u prvoj polovini XX veka, Inđija je postala tradicionalna destinacija za trgovinu i centar uspešnih trgovinskih kompanija. Šezdesete godine su obeležene naglim razvojem malih i srednjih preduzeća.