Godišnjica rođenja velikog prijatelja Srba - Venizelosa
Kada su Centralne sile tokom Prvog svetskog rata ponudile Grčkoj teritorijalne ustupke, pod uslovom da prekrši sporazum o savezništvu sa Srbijom, predsednik grčke vlade Elefterios Venizelos je ponudu odbio rečima: "Grčka je suviše mala zemlja da bi učinila tako veliku podlost".
U Murniji, nedaleko od Hanije na zapadu Krita, koji se tada nalazio u sastavu Turske, pre stopedeset godina, 23. avgusta 1864. rođen je Elefterios Venizelos, jedan od najvećih državnika moderne Grčke i veliki prijatelj Srba.
Rane godine, od 1866. posle pobune ka Kritu, do 1872. godine, s porodicom je proveo na Sirosu, da bi se posle studija prava u Atini vratio na Krit. Pošto je ponovo izbila buna na Kritu 1897. u čemu se Venizelos istakao, usledila je autonomija tog grčkog ostrva, koju su garantovale evropske sile. Konačno Krit je pripojen matici Grčkoj tek posle Balkanskih ratova odlukama mira u Bukureštu 1913. godine, između ostalog i Venizelosovom zaslugom.
Pošto se preselio u Atinu, gde je osnovao Liberalnu partiju, godine 1910. postao je predsednik vlade Grčke i jedan je od arhitekata Balkanskog sporazuma. Tako su Grčka i Srbija bile saveznici u Prvom i Drugom balkanskom ratu, kada su obe zemlje konačno oslobodile najveći deo zemalja za koje su bile neposredno zainteresovane.
Godine 1914. kada je Srbija napadnuta, Venizelos je stajao na stanovištu da Grčka mora biti lojalna saveznicima. Nesumnjivo i zbog osećaja moralne obaveze prema Srbiji, sa kojom je bio potpisnik odbrambenog sporazuma, došao je u sukob sa prestolonaslednikom Grčke Konstantinom, koji je bio skloniji osloncu na Nemačku.
Venizelosova zasluga je bilo i prihvatanje Srba nakon tragičnog povlačenja krajem 1915. na Krfu.
Kada su Centralne sile tokom Prvog svetskog rata ponudile Grčkoj teritorijalne ustupke, pod uslovom da prekrši sporazum o savezništvu sa Srbijom, iako je grčki dvor bio sklon ovoj ponudi, Venizelos je ponudu odbio, rečima: "Grčka je suviše mala zemlja da bi učinila tako veliku podlost".
Između ostalog reformisao je radničko i agrarno zakonodavstvo, ali je zbog suštinskog dugogodišnjeg neslaganja sa grčkom kraljevskom dinastijom na kraju 1935. otišao u emigraciju.
Zbog sukoba s dvorom Venizelos se povukao iz Atine, da bi potom u Solunu proglasio Vladu narodne odbrane, koja je ostala lojalna saveznicima u Prvom svetskom ratu do končne pobede 1918. godine. Na čelu vlade Grčke nalazio se u više navrata i posle 1920. najduže od 1928. do 1932.
Umro je u Francuskoj 1936. godine daleko od voljene Grčke.
