IMA I SRCE I DUŠU: Beogradsko naselje iz 16. veka
Nekada selo, a danas naselje u Beogradu, ono postoji već pet vekova. Sa svega 30 domova daleke 1528. godine, danas, po poslednjoj statistici, broji nešto više od 80.000 stanovnika, mada ova cifra raste zbog neprestanog priliva novih stanara, mahom studenata, koji ga smatraju sasvim prigodnim za život.
Meštani Žarkova, popularni Žarkovci su jako ponosni na istoriju svog naselja, iz čijih priča možete saznati kakvo je vreme nekada bilo u Žarkovu.
Iako se smatralo da okolna naselja, kao što su Cerak, Bele vode, Julino brdo, Makiš i Repište, pripadaju Žarkovu, ipak se ispostavilo da su naselja za sebe. Ipak, poslednjih par godina, Žarkovo je skoro neprepoznatljivo zbog učestalih izgradnji višespratnica koje su načičkane jedna tik uz drugu, pa ponekad imate utisak kao da ste na nekom odmaralištu.
Time se i nevidljiva međa, koja odvaja Cerak od Žarkova, Žarkovo od Makiša, Makiš od Belih Voda, nekako spojila tako da nekom došljaku se čini da je sve isto. Rođeni Žarkovac vas tačno može odvesti do ulica koje odvajaju ovih par naselja.
Žarkovo je dobilo ime po vitezu Promićuru Žarku (čija ulica na Belim vodama u poslednjih par godina sa ponosom nosi njegovo ime), koji se spominje u pričama vezanim za period 16. veka, kada je narod još bio pod Turcima. Kako poreski činovnici na porti nisu znali ime zemlje kojom je upravljao vitez Žarko, jer su to bila dva odvojena sela na Belim vodama i u Repištu, oni su ih objedinili nazivajući ih Žarkovo selo. Ime se zadržalo i do dan danas, ali postoji i druga bajka kako je na tom mestu hrabri vitez Žarko ubio aždaju. Malo je poznato i da je Žarkovo imalo i status seoske Kneževine, a status opštine steklo je 1841. Godine. Danas, Žarkovo čini šest mesnih zajednica koje su još uvek u sastavu Opštine Čukarica. Ukazom kralja je 1910. godine razdvojeno na opštinu Žarkovo i opštinu Čukarica. Odlukom vlasti 1954. godine Žarkovo postaje naselje i pripaja se opštini Čukarica.
Patrijarh Gavrilo je na Spasovdan 1938. godine otvorio crkvu Svetog Vaznesenja Gospodnjeg. Crkva zidana ravno 24 meseca, po uzoru na Moravsku školu,nalazi se u naselju Bele vode, i svake godine na Spasovdan održava se čuveni Žarkovački vašar.
Prva osnovna škola u Srbiji je sagrađena na tlu Žarkova, 1840. Godine, imenovana po čuvenom srpskom književniku Ljubi Nenadoviću. Danas, od cele škole ostao je natpis, a novoizgrađena škola Ljuba Nenadović nalazi se par metara dalje, i još iznedruje nove generacije đaka. Legenda kaže da je prvi učitelj bio Stojan Čola, sluga jednog kmeta i da je njegov razred brojao je 15 učenika. Odmah pored škole nalazila se čuvena poslastičarnica koju meštani sa setom pamte. Danas, ni te zgrade više nema a na tom mestu se gradi Super Vero.
Žarkovo ima i svoj fudbalski klub, verne navijače, takmičenje u nižerazrednim ligama i večito rivalstvo sa FK Čukaričkim. Osim fudbala, Žarkovo je iznedrilo i mnoge atletičare, sokolce, golubare, kao i maratonca Živka Nastića s početka 20 veka, po kom se i danas održava memorijalna trka za osnovce u ovoj disciplini.
Da je Žarkovo postalo svetski popularno, svedoči i čuveni grafit "Sloteru Niče,Žarkovo ti kliče" namenjen kanadskom glumcu Robu Stjuartu, a nama poznatom kao Niku Sloteru iz poznate serije Tropikal Hit. Stjuart je došao u Beograd 2009. godine ne očekujući šta će ga snaći. A snašlo ga je svašta. Od slikanja, prepoznavanja na ulici, nasmejanih lica, čuvenih Beogradskih splavova i kafana…Sjuart je takođe našao za shodno i da se slika pored grafita koji ga je povezao sa našom zemljom, kao I da posadi drvo u dvorištu škole Ljuba Nenadović.
Popularni glumac je tada izjavio da skoro da nije spavao ali da se proveo najbolje u svom životu. Stjuart je snimio i dokumentarni film o Srbiji i naravno, Žarkovu, i postao počasni građanin Žarkova.
U Žarkovu, golubarstvo ima tradiciju dugu od 6 decenija, a prvo društvo osnovano je1968. Danas ovo društvo broji oko 200 članova. Iz ovog sportskog društva iznikao je prvi srpski visokoletač zvani Marjan.
Pročitajte i:
Evo kako danas izgleda kuća u kojoj je rođena Kraljevina SHS (FOTO)
Kako je Živojin Mišić očitao lekciju Austrougarima