LOGOR SMRTI: Ovde su Tuđman i Hrvati ZVERSKI UBIJALI Srbe, a Kolinda ide na letovanje! (VIDEO)

Logor je postojao od 1992. godine do 1997. godine, a kroz njega je prošlo 1.005 zarobljenika gde su bili stravično psihofizički mučeni, zbog čega je “Lora” smatrana najužasnijim logorom na prostoru bivše Jugoslavije.

Splitski logor smrti bio je u funkciji sve do avgusta 1997. godine, iako je rat bio i formalno završen. Pokrenuto je nekoliko istraga, a suđenjem je okončan tek postupak u tzv. predmetu Lora 1, koji se odnosi na zločine nad srpskim civilima koji su u Loru dovedeni iz okoline Splita.

Krajem novembra 1991. godine dolazi do sporazuma vlasti u Zagrebu i Generalštaba JNA o povlačenju Jugoslovenske ratne mornarice sa teritorije SR Hrvatske. 4. januara 1992. godine počinje izvlačenje tehnike, ljudstva i oružja iz vojno-pomorskog kompleksa JNA “Lora” u Splitu. Odmah potom ulaze pripadnici hrvatske vojne policije, koji su nekoliko dana kasnije od vojno-istražnog zatvora napravili Logor Lora.

Zarobljenici koji su dovođeni u ovaj logor bili su srpske nacionalnosti (muškarci i žene), i nešto manje muslimanske. Prvobitno su u ovaj logor dovođeni Srbi sa prostora SR Hrvatske, a kasnije od aprila 1992. kada se zaratilo u Bosni i Hercegovini i sa tih prostora u Logor Lora su dovodili srpske civile, ranjenike, vojnike i ratne zarobljenike.

Logoraši u ovom logoru su bili sa područja: Gabele, Duvna, Kupresa, Bjelovara, Splita, Lijevna, Dubice, Benkovca, Trebinja, Nevesinja, Nikšića, Mostara, Teslića, Klepaca, Odžaka, Karlovca.

Ovako su mučili Srbe u logoru Lora!

Ovaj logor Lora je imao veoma surove i nepodnošljive životne uslove koji nisu zadovoljavali ni najosnovnije potrebe zatvorenika, logoraša. Ćelije u kojima su logoraši bili smešteni nisu imali nikakav inventar niti nameštaj (sem jedne ćelije koja je imala gvozdeni krevet sa šipkama). Spavali su na podu tj. hladnom betonu. Ishrana im je bila vrlo loša i neredovna. Dešavalo se da i po nekoliko dana ne dobiju obrok.

Fizička zlostavljanja su bila svakodnevna, bez milosti i najave. Čak i noću su stražari upadali u ćelije i tukli logoraše. Dešavalo se da hrana koju dobiju logoraši bude vruća ili preslana, a da istovremeno moraju za kratko vreme da je pojedu.

Većina obroka se sastojala od parčeta hleba i paštete (ili džema). Redovna lekarska nega u ovom logoru nije postojala. A zavorenici su stalno prebijani po celom telu, toliko da su bili deformisani. Često se dešavalo da stražari teraju zatvorenike da se međusobno tuku. Ako primete da jedan drugog štede, obojicu bi premlatili do krvi.

Hrvatske vojne i civilne vlasti su sve logore u kojima su držani Srbi 1991—1997, pa i ovaj logor Lora, vešto sakrivali od MCK i drugih međunarodnih organizacija, koje su dolazile za vreme rata u Hrvatsku. Međunarodni Crveni Krst je u Logor Lora slao nekoliko puta svoje predstavnike, ali su komandiri i stražari pretili logorašima da moraju da ćute o svemu što su videli. U tajnosti je držan poseban deo “C blok“.

Vukan Kovač u Lori je bio zatočen tri meseca ogorčen je radom splitskog Županijskog suda i podseća kako se veliki broj civila koji su uhapšeni na području BiH, iz Lore nikada nije vratio.

“Radi se o preko 1.000 ljudi koji su prošli kroz logor Loru i nepobitno je da je oko 70 ljudi tamo izgubilo živote. Ja mogu da kažem za regiju koju ja predstavljam da mi imamo 19 ljudi koji su tamo ostavili svoje živote. Između ostalih, bilo je tu aktivnih vojnika i dobar dio civila. Imamo podataka da su ljudi poslije 1995. godine kad su potpisani svi međunarodni ugovori o raspuštanju logora, tamo još uvijek boravilo 30-ak ljudi sve do 1997. godine“, kaže Kovač piše Telegraf.

Nezadovoljni načinom na koji su se do sada vodile istrage za ratne zločine u splitskoj Lori su i u Udruženju boraca Crne Gore. Radan Nikolić, predsednik Upravnog odbora Udruženja, podseća na zločin nad vojnicima JNA iz “nikšićko-šavničke grupe“, odnosno na likvidaciju 14 crnogorskih boraca.

Hrvatske oružane snage zarobili su ih na teritoriji Bosne i Hercegovine kao rezerviste bivše Jugoslovenske narodne armije. Prebačeni su u Loru, a potom ubijeni uglavnom metkom u potiljak. Odgovorni do danas nisu procesuirani.

Zbog sporazuma o saradnji koji su 2006. godine potpisali vrhovni državni tužioci Hrvatske i Crne Gore, postupak nije moguće pokrenuti u Crnoj Gori, iako crnogorsko tužilaštvo raspolaže obimnom dokumentacijom, koja je prije nekoliko godina ustupljena i Županijskom sudu u Splitu.