Odlazak velikog intelektualca
Povodom smrti Dobrice Ćosića, našeg akademika, pisca, političara i prvog predsednika SRJ, Srbija Danas objavljuje njegovu sažetu biografiju.
Dobrica Ćosić je rođen 29. decembra 1921. godine u selu Velika Drenova kod Trstenika. Pohađao je srednju Poljoprivrednu školu “Sveti Trifun“ u Aleksandrovcu, ali je za vreme Drugog svetskog rata prekinuo školovanje. Maturirao je 16. oktobra 1942. u Srednjoj poljoprivrednoj školi u Valjevu.
Kasnije je završio Višu političku školu “Đuro Đaković“.
Učesnik je NOB (Narodnooslobodilačke borbe), kao politički komesar u Rasinskom partizanskom odredu, urednik lista “Mladi borac“ i član Pokrajinskog komiteta SKOJ za Srbiju.
Posle rata, bio je član AGITPROP Centralnog komiteta KP Srbija. Na dužnosti republičkog i saveznog poslanika bio je 12 godina od 1945. godine. Dobrica Ćosić u domaću i svetsku književnost ulazi 1951. godine sa svojim romanom prvencem “Daleko je sunce“.
Ohrabren tim uspehom, nastavlja da piše i proučava prozu, filozofiju i sociološku misao, i kao rezultat ostavlja u zaostavštinu srpskoj i svetskoj književnosti takva kultna dela, kao što su: “Koreni“ (1954), “Deobe“ (1961) “Akcija“(1964)“Bаjkа“ (1965) “Moć i strepnje“ (1971) “Vreme smrti“ 1-4 (1972–1979) “Stvarno i moguće“ (1982) “Vreme zlа“(1985-1990) i mnoge druge.
Iako član KPJ, otvoreno se nije slagao sa mnogim dešavanjima u partiji i državi, pogotovo sa pitanjem Kosova. Tako zbog svog hrabrog iskazivanja stavova u ono vreme, postaje jedan od najpoznatijih opozicionara Josipu Brozu Titu.
Godine 1970. postaje član SANU, a u svojoj pristupnoj besedi govori “srpski narod je dobijao u ratu, a gubio u miru“.
Osniva Odbor za odbranu slobode misli i izražavanja koji je ustao u zaštitu mnogih protivnika socijalističke Jugoslavije.
Postao je prvi predsednik SRJ odlukom Savezne skupštine 15. juna 1992. godine, da bi bio smenjen godinu dana kasnije (31. maja 1993.) tajnim glasanjem oba veća Saveznog parlamenta, nakon sukoba sa Slobodanom Miloševićem.
I posle smenjivanja otvoreno iznosi svoj stav protiv režima. Bio je jedan od retkih akademika koji su se osmelili da govore na protestnim skupovima tokom devedesetih godina.
I nakon 2000. godine nastavlja da iznosi svoje stavove i ideje, kroz svoj književni rad.
