Ostrva Galapagos i njihove legendarne kornjače

Početkom 17. veka, gusari su koristili Galapagos kao bazu za popravku svojih brodova i dopunjavanje svojih zaliha, pre nego što otplove u napade na Španske kolonije na južnoameričkih obalama. Glavna atrakcija su bile su, upravo, Velike kornjače, koje su gusari dovlačili na svoje brodove i tamo ih držali žive i po nekoliko meseci. One su za njih predstavljale nepresušan izvor svežeg mesa.

Od 18. veka, mnogi brodovi kitolovci, kao i trgovci krznom, sakupljali su ove kornjače zbog ulja koje su one proizvodile. Rani posetioci su ih lovili radi ishrane, što je dovelo do drastičnog smanjenja populacije Velikih kornjača, koje su se iz tog razloga povukle dublje u divljine Galapagosa.

Niko ne može sa sigurnošću reći koliko je kornjača ulovljeno tokom ovog perioda, ali priča se o broju od 100 hiljada. Danas ima oko 15 hiljada, manje-više, ovih kornjača.

Galapago na lokalnom jeziku znači ,,sedlo'', a na španskom znači kornjača. Ostrva su dobila naziv po ovoj reči, ali i kornjača sa tih ostrva, čiji oklop liči na sedlo. Težina galapagos kornjače dostiže i do 300 kg. Veličina kornjača zavisi od ostrva na kome se nalaze, jer na ostrvima koja su siromašnija biljkama i suva, kornjače su manje. 

Jedini prirodni neprijatelji ovih kornjača su divlje svinje, psi i jastrebi. Međutim, u uslovne neprijatelje ili bolje rečeno, konkurente, se moraju ubrojati i koze i magarci, koji se hrane velikim količinama hrane koja je potrebna ovim kornjačama. 

Usamljeni Džordž, kornjača sa Galapagosa koje je uginula 2012. godine, bio je poslednji primerak podvrste kornjača sa ostrva Pinta u arhipelagu Galapagos. Nije poznato koliko godina je imao kada je umro, ali naučnici veruju da je bio stogodišnjak - što nije mnogo za ove kornjače. Naučnici žale što nije došlo do reprodukcije i umnožavanja ove vrste.