NA DANAŠNJI DAN OBNARODOVAN JE MILANSKI EDIKT: Posle 3 veka MUČENJA, hrišćani su mogli da ISPOVEDAJU svoju VERU
Pre toga, onaj ko je verovao u Bogočoveka Hrista, rizikovao je da umre u areni sa lavovima.
Milanski edikt doneo je slobodu hrišćanima da ispovedaju svoju veru pre 1.706 godina. Ovim zakonskim aktom proglašena je verska ravnopravnost na teritoriji celog Rimskog carstva i zaustavljen je progon hrišćana koji je trajao skoro tri puna veka.
Edikt su carevi Konstantin Veliki i Licinije potpisali u Mediolanu, današnjem Milanu, u februaru 313. godine, ali je 13. juna proklamacija stigla na istok, u Nikomediju (današnji Izmit u Turskoj). Tu je ona obnarodovana i samim tim, počela da važi.
Milanskim ediktom hrišćani su dobili i pravo da podižu svoje crkve, a imanja koja su njima oduzeta tokom verskog progona, morala su da vudu vraćena.
Hoćete da se ljubite u parku? Razmislite još jednom: KAZNE SU PAPRENE ako poželite da IMATE INTIMAN TRENUTAK
Rigorozne mere na MATURI: Evo šta je najavio ministar prosvete
"Ćirilica je postala pismo mržnje..."SRPSKI PROFESOR I BIVŠI DRŽAVNI SEKRETAR statusom podigao SRBIJU NA NOGE
Kako je zapisao episkop Euzebije, poznanik cara Konstantina, svakom se čoveku prema njegovoj želji morala dati sloboda da izabere u šta će da veruje. Hrišćani i ne-hrišćani mogli su da slede i praktikuju svoju veroispovest. U carstvu koje se protezalo od Sirije do Škotske, svi - hrišćani, padani, Jevreji, vernici boginje Isis ili nekog drugog istočnjačkog božanstva - svi su bili slobodi da ispovedaju svoje uverenje.
Hrišćanstvo nije postalo državna religija, niti je bilo privilegovano, ali su hrišćani mogli da bez posledica i javno ispovedaju svoju veru. Ipak, time što je sam car Konstantin primio hrišćanstvo, bilo je jasno kuda vetar duva. Tu je posejano i seme hrišćanskoj kulturi, vizantijskoj i onoj srednjovekovnog zapada.
Edikt je izmenio car Teodosije Prvi između 381. i 391. godine - tada je hrišćanstvo postalo državna religija, a hrišćanski političari zamenili su paganske, a kako se carstvo raspadali i sami episkopi postajali su kako duhovne, tako i svetovne vođe. Kako je hrišćanstvo jačalo, jeresi se nisu tolerisale. Pitanje verske tolerancije ponovo je masovno postavljeno tek u 16. veku sa Martinom Luterom i borbama protestanata da ne ispovedaju rimokatoličanstvo.
