Malo poznati detalji o Vučićima: Deda predsednika Srbije, Anđelko, posetio Hristov grob
Otkako je postao visoki državni funkcioner u Srbiji, Aleksandar Vučić je dva puta dolazio u Bugojno i oba puta posetio srpsku pravoslavnu crkvu u Čipuljiću
Patrjarh aleksandrijski Teodor Drugi odlikovao je predsednika Srbije Aleksandra Vučića Ordenom velikog krsta svetog apostola Marka za posebne zasluge i brigu prema sestrinskoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi.
Aleksandar Vučić: U budućnosti će Srbi i Hrvati morati da budu sve više saveznici
Srdačan i prijateljski razgovor: Predsednik dočekao aleksandrijskog patrijarha (FOTO)
Široj javnosti je nepoznato da je deda predsednika Srbije Anđelko Vučić iz Čipuljića kod Bugojna bio veliki vernik, koji je posetio Hristov grob u Jerusalimu i pomagao SPC.
Anđelko Vučić je bio čovek sa izuzetnim smislom za biznis, nadaleko čuveni trgovac, koji je imao automobil i ličnog vozača. Gajio je dobre trkaće konje. Pomagao je SPC . Zbog toga što je putovao na hadžiluk na Hristov grob u Jerusalim u gradu na Vrbasu dobio je nadimak Adžija, što je skraćenica od hadžija.
- On i još nekoliko srpskih prvaka iz Bugojna vodili su akciju izgradnje Sokolskog doma u Bugojnu. Obratili su se i u Beograd kralju Aleksandru, koji im je poslao novac. Dom je do Drugog svetskog rata imao značajnu ulogu u očuvanju tradicije i kulturne baštine našeg naroda u ovom kraju – kaže sveštenik Slaviša Đurić, paroh Crkve presvete Bogorodice u Čipuljiću.
Da veze između Adžije Vučića i drugih srpskih prvaka iz Bugojna sa jugoslovenskim kraljem nisu bili površne, govori i činjenica da je u desetak kilometara udaljenoj Koprivnici, na pola puta između Bugojna i Kupresa, Aleksandar imao odmaralište, od nekoliko drvenih zgrada. Najveća među njima je čak i u vreme komunizma, sve do poslednjeg rata, među stanovništvom bila poznata kao Kraljeva vila. Nedaleko od nje, posle Drugog svetskog rata, podignuta je još poznatija Titova vila.
Kada su 1934.godine Hrvati i Bugari u Marselju ubili Kralja Aleksandra, Srbi iz Bugojna su na sahranu poslali tročlanu delegaciju. U njoj je bio i Hadžija Vučić.
-Na sahranu u Beograd otputovali su sa ogromnom voštanom svećom, koja je za tu nesrećnu priliku napravljena upravo u ovoj crkvi. Posle sahrane, sveću su vratili u Bugojno. Kada bi sveća dogorela, od voska koji se sa nje topi sveštenik je pravio novu, tako da je sveća gorela sve do izbijanja Drugog svetskog rata – objašnjava Slaviša Đurić.
U aprilu 1941. godine u Bugojnu je uspostavljena ustaška strahovlada, a nad srpskim stanovništvom izvršen genocid. Među žrtvama ustaškog terora je i Anđelko Vučić, sa još nekoliko Vučića. Pretpostavlja se da je ubijen ili u logoru Jasenovac ili u logoru u Staroj Gradišci.
Pokolj kakav je izvršen nad Srbima u Bugojnu i okolini teško je opisati. Ustaše su cele porodice, čitava sela u kolonama odvodile u šume prema Kupresu i tamo klale. Upravo zverstva nad Srbima iz Bugojna, Kupresa i Livna počinjena u Koprivnici i okolini inspirisala su čuvenog partizanskog pesnika Ivana Gorana Kovačića da napiše potresnu poemu „Jama“.
- Uprkos golgoti kroz koju su prošli Srbi mučenici uspeli su da sačuvaju sveću sa kraljevog odra. Posle Drugog svetskog rata, da bi izbegli oduzimanje sveće i odmazdu komunističkih vlasti, Srbi su od nje napravili dve jednake sveće. Jednu su zvali seljačka, a drugu radnička sveća. Vlast je znala poreklo te dve sveće, ali zbog teškog stradanja srpskog stanovništva je to tolerisala – nastavlja bugojanski sveštenik.
Otkako je postao visoki državni funkcioner u Srbiji, Aleksandar Vučić je dva puta dolazio u Bugojno i oba puta posetio srpsku pravoslavnu crkvu u Čipuljiću.
