SAMI SEBE UHVATILI U LAŽI! Spomenik „ŽRTVAMA GENOCIDA“ u Potočarima kod Srebrenice potvrđuje veliku prevaru
Na šta su sve bili spremni lideri muslimana tih devedesetih godina
Kad u raspravi o lažnom genocidu u Srebrenici Srbi potegnu argument da su muslimani iz tog gradića i okoline od 1992. do 1995. godine, pre nego što ih je stigla surova osveta rodbine njihovih žrtava, ubili skoro 3.500 Srba iz Srebrenice i Podrinja, muslimani i njihove abronoše u Beogradu ih dočekaju tvrdnjom da se ta dva zločina ne mogu porediti.
300 ratara i stočara iz Velike Plane juče posetilo sajam poljoprivrede u Novom Sadu
Prelomni dan bitke za Kupres: Hrvati sa 5.000 vojnika s leđa napali jedinice Srpske na visoravni
Uz obrazloženje da su na srpskoj strani žrtve iz nekoliko opština (Zvornik, Bratunac, Skelani, Vlasenica i Milići), a na muslimanskoj strani samo žrtve iz Srebrenice, dakle iz jedne opštine. Međutim, kao što se vidi na fotografiji koju objavljujemo, na centralnom spomeniku u memorijalnom kompleksu u Potočarima kod Srebrenice crno na belo piše da tu nisu sahranjeni samo poginuli muslimani iz Srebrenice već iz najmanje 13 opština: Srebrenice, Sarajeva, Bijeljine, Sokoca, Bratunca, Vlasenice, Han Pijeska, Foče, Višegrada, Zvornika, Srebrenika, Ugljevika i Rogatice.
IZ ŠTAMPE JE IZAŠLA NOVA KNJIGA NOVINARA DUŠANA MARIĆA: Ratni dnevnik Kupresa - Sinovi vitoroga
Dakle sa teritorije koja i po površini i po broju stanovnika višestruko nadilazi teritoriju sa koje potiče skoro 3.500 ubijenih Srba u tom delu BiH. Autori projekta lažnog genocida su i sami priznali da su iskopali i u Potočare preneli kosti više stotina stanovnika Srebrenice i okolnih sela koji su od 1991. do 1995. umrli prirodnom smrću.
Najstarija srpska škola u Srbiji proslavila 238. rođendan
Dokazano je da se na spisku nalaze i ljudi koji još i danas žive u Srbiji, SAD i Zapadnoj Evropi. Ratni predsednik opštinske vlade u Srebrenici Ibran Mustafić i ratni načelnik policije u tom gradu Hakija Meholjić, znači najviši funkcioneri Srebrenice, tvrde (Mustafić je o tome napisao i knjigu) da su Orić i njegovi banditi za četiri ratne godine ubili više stotina ( Mustafić tvrdi „do 1.500“) „neposlušnih“ muslimana. I svi oni su sahranjeni u memorijalni centar „žrtvama srpskog genocida“. Sad imamo i mermerno čvrst dokaz da u Potočarima nisu sahranjeni samo poginuli i umrli iz Srebrenice, nego iz još 12 opština!?
BEOGRADSKA HUMANOST U MIKSALIŠTU: Evo kako su ljudi velikog srca pomogli migrantima! (FOTO)
Nameće se pitanje otkud u julu 1995.godine u Srebrenici, koja je zvanično bila zaštićena zona pod nadzorom mirovnih snaga UN i kao takva morala je da bude potpuno demilitarizovana, bez vojnika i oružja, vojno sposobni muškarci iz sto kilometara udaljenih Sarajeva, Foče ili Bijeljine?
Sigurno je da u Srebrenicu nisu došli u turističku posetu. Teško da bi se moglo prihvatiti i objašnjenje da su se tu „sklonili“ od srpskog terora. Jer, zašto bi neko iz Bijeljine, Vlasenice, Ugljevika, Zvornika ili Srebrenika umesto u komšijsku Tuzlu, u kojoj uopšte nije bilo borbi, bežao u opkoljenu Srebrenicu, koja je bila izolovana u dubini teritorije pod kontrolom VRS!?
Ostaje samo jedna mogućnost: ti ljudi su u Srebrenicu došli da ratuju, da se pridruže „razoružanim“ jedinicama Nasera Orića, Zulfe Tursunovića i drugih razularenih ubica, koje su od aprila 1992. do Božića 1993. Vršenjem sistematskih zločina zatrle život u više od 130 srpskih sela u Podrinju.
Piše: Dušan Marić
