Sve tajne JSO: Kako je AUTOMEHANIČAR postao PLJAČKAŠ, francuski RATNIK, pa srpski KOMANDANT!
Borio se van Srbije u periodu od 1986. do 1992. godine
Nakon raspuštanja paravojske Željka Ražnatovića Arkana 1996. godine, za novog komandanta JSO koja je od svog početka funkcionisala pod okriljem srpskog DB-a, postavljen je bivši arkanovac Milorad Luković Legija (Ulemek je tada nosio prezime svoje supruge). On je 9. aprila svojeručno popunio upitnik DB-a neophodan za zasnivanje radnog odnosa. Pre toga, Ulemek je bio komandant takozvanih "supertigrova", posebno obučenih pripadnika Arkanove paravojske, a u JSO s njim prelaze i neki od njegovih saboraca. Juna 1996. godine jedinica se "legalizuje", jer umesto plaćeničkog odnosa potpisuju ugovore o radu sa DB-om. Ulemek, po obrazovanju automehaničar, imao je čin narednika francuske Legije stranaca, a tada postaje pukovnik i komandant najopremljenije jedinice u Srbiji.
Legija stranaca
U komandi jedinice bio je i Zvezdan Jovanović - Zmija (52) rodom iz Peći, koji je 12. marta 2003. godine pucnjem iz snajpera ubio premijera Zorana Đinđića. Po zvanju alatničar, Jovanović od starijeg narednika za samo 14 dana postaje major, odmah potom i potpukovnik. Zmija je u avgustu 1983. godine završio srednju školu u Čačku sa prosekom 2,83, na smeru oštrač alata. Radio je u preduzeću RGI u Brđanima kod Gornjeg Milanovca, a po izbijanju sukoba u Hrvatskoj 1991. godine odlazi u Knin gde se priključuje jedinici.
Sa njima je bio i Nenad Bujošević - Rambo, jedan od prvih uhapšenih i osuđenih pripadnika JSO zbog političkih ubistava. Interesantno je da Bujošević nije bio primljen u JNA zbog emocionalne nezrelosti!
Komandant Ulemek (49) je prešao dug put od novobeogradskog "dizelaša", preko pripadnika Legije stranaca i komandanta najopremljenije jedinice u Srbiji, do državnog neprijatelja broj jedan, osuđenog za seriju političkih ubistava. On 26. avgusta 1985. godine dobija diplomu Narodnog univerziteta "Novi Beograd" za zanimanje automehaničar, ali iste godine pljačka prodavnicu sportske opreme "Elan" na Terazijama. Beži u Francusku gde 10. aprila 1986. godine stupa u Legiju stranaca. Kao pripadnik padobranske gupe, tu je ostao pet godina boreći se u Čadu, Libiji, Bejrutu i Francuskoj Gvajani, ali i u prvom Zalivskom ratu u Iraku.
Tigrovi i Vukovi
Početkom 1992. godine Ulemek se pojavljuje kao u Srbiji kao telohranitelj Vanje Bokana čije se ime vezivalo za nelegalne poslove kao što je šverc cigareta i koji je 7. oktobra 2000. godine ubijen u Atini. Iste te 1992. Legija se priključuje Srpskoj dobrovoljačkoj gardi Željka Ražnatovića Arkana koji je imao zvaničnu legitimaciju DB-a. Najčešće ratne okršaje "supertigrovi" su imali na području Bihaćkog džepa 1994. godine i početkom 1995.
JSO se 1996. premešta u bazu u Kuli koja je do tada bila izbeglički centar i gde će ostati sve do reformiranja. U dokumentima DB-a o osnivanju "crvenih beretki" navodi se da, osim pripadnika Ražnatovićeve paravojske, njeno jezgro predstavlja specijalna jedinica "Vukovi" koja je pod komandom Franka Simatovića Frenkija, načelnika obaveštajne uprave DB-a. U dokumentima bukvalno piše da je "ova jedinica bila angažovana od početka rata na prostorima RSK i RS", te da se u njoj nalazi i "jedan broj vrlo problematičnih lica, ubica, pljačkaša i ljudi sklonih terorizmu".
JSO je organizovan po vojnim šemama. U dokumentu se navodi da ima sva tri vida - kopnenu vosjku, avijaciju i mornaricu. "Imaće i pojedine rodove, u okviru KOV-a, pešadiju, artiljeriju, vezu, padobrance i alpiniste, avijacija će biti sastavljena od avio i helikopterske eskadrile, a mornarica od ronilačke jedinice. Biće organizovane sanitetska i tehinčka služba", navodi se u dokumentima.
U osnovi, JSO je bio podeljen na borbene grupe i logistiku. Grupe su bile sastavljene od timova od po 12 ljudi. Postojale su 1. i 2. borbena pešadijska grupa, kao i 7. grupa sa vozilima i lakom artiljerijom. Naknadno je formirana i 3. pešadijska grupa i to od pripadnika rasformirane Specijalne antiterorističke jedinice MUP-a. Kao filter za regrutaicju i obuku služila je 8. borbena grupa.
Pare
Za nabavku tada najsavremenije opreme država koristi sva sredstva. Dokument koji je pronađen tek posle gašenja JSO, a kojeg je načinila druga uprava DB-a, otkriva da je država reketirala 170 najuspešnijih direktora društvenih i privatnih firmi da bi finansirala JSO. "Cilj je bio da se preko ovih direktora milom ili silom obezbede sredstva za finansiranje jedinice Jovice Stanišića i Franka Simatovića uz logističku pomoć direktora Carine Mihajla Kertesa", piše u dokumentu.
