LJUDI ŽIVI GORELI U MORU: 10 najvećih svetskih nesreća na naftnim platformama (FOTO/VIDEO)
Ovih 10 najvećih nesreća odnelo je preko 700 života
Pogled na 10 najvećih nesreća na naftnim platformama govori da su se dogodile u poslednje četiri decenije, i to uglavnom tokom 80-ih godina, što je apsurdno u odnosu na očekivani razvoj sistema zaštite samih pogona i njihovih posada.
NOVA "ĆELE KULA" NA MAPI SVETA: Stravično otkriće uzdrmalo arheologe (VIDEO)
MERKELOVA ZAKLJUČAVA NEMAČKU? Danas pada teška odluka!
TROGODIŠNJA DEVOJČICA NAĐENA SMRZNUTA: Nije znala da se vrati iz ledene kuće smrti
U svim tim incidentima izgubljeno je više od 700 života, pri čemu se najpoznatija eksplozija, ona u kojoj je eskplodiralo postrojenje "Deepwater Horizon", koje je u Meksičkom zalivu držala kompanija "British Petroleum (BP)", a koja je mnogima ostala urezana u pamćenje po pogubnom uticaju na životnu sredinu, svrstava tek na sam kraj tog neslužbenog popisa.
Najvećom tragedijom u istoriji po broju žrtava, njih 167, smatra se havarija britanskog postrojenja "Alpha Piper" koja se dogodila u julu 1988. godine na pučini Severnog mora, na lokaciji udaljenoj oko 220 kilometara severoistočno od škotske luke Aberden.
Zbog izlivanja gasa dogodila se cela serija eksplozija koje je preživeo samo 61 radnik, a o strahoti nesreće dovoljno govori podatak da je spasiocima trebalo tri nedelje da vatru stave pod kontrolu. Materijalna šteta bila je ogromna i procenjena je na 1,4 milijarde dolara, tim više što je "Alpha Piper" bila najveća britanska platforma, koja je proizvodila 10 posto ukupnih količina sirove nafte na nacionalnom nivou.
Severno more uzelo je i 123 života nakon havarije postrojenja "Alexander L Kielland" što se dogodila u martu 1980. godine na eksploatacijskom polju koje se nalazi oko 435 kilometara od škotskoga grada Dundija, ali na području "norveške ploče". Pod olujnim udarima vetra puklo je jedno od sidara koja su držala polupotopljenu platformu, koja je izgubila stabilnost i počela se prevrtati. Preživelo je samo samo 89 članova posade "Alexandera L Kiellanda", dok su ostali stradali od utapanja.
Treća tragedija dogodila se na Dalekom istoku u novembru 1988. godine, kada je poginuo 91 radnik. Brod-bušotina "Seacrest" našao se na "ruti" tajfuna Gej, na lokaciji u Južnom kineskom moru, smeštenoj oko 430 kilometara južno od tajlandske metropole Bangkoka. Visoki talasi preplavili su brod, koji nije izdržao tropsku oluju, a ribari i pripadnici tajlandske ratne mornarice su nakon višednevne opsežne akcije pronašli žive samo šestoricu članova posade.
Tužni popis nastavlja nesreća naftne platforme "Ocean Ranger" u severnom Atlantiku, uz obalu kanadskog poluostrva Njufaundlend, gde su sredinom februara 1982. godine živote izgubila 84 pomorca. Usidreno postrojenje našlo se na udaru okeanske oluje, s refulima vetra bržim od 190 kilometara na čas.
Jedna od najviših dotad izgrađenih platformi izgubila je ravnotežu, posle će se pokazati i zbog nepravilno raspoređenih balastnih voda, a oluja sa nesrećom je odnela nekoliko života.
U Južnom kineskom moru, oko 150 kilometara istočno od vijetnamske obale, u oktobru 1983. godine potonuo je brod-bušotina "Glomar Java Sea", povlačeći sa sobom u dubine 81 pomorca. I za ovaj je incident "optužena" tropska oluja, nazvana Leks, koja je s udarima od gotovo 140 kilometara na sat preplavila palubu.
Uprkos dugotrajnoj i intenzivnoj potrazi, kako svedoče brodski dnevnici iz tog doba, olupina broda jedva je pronađena na udaljenoj lokaciji, ali tela devetorice članova posade zauvek su ostala u modroj grobnici.
Još jedna dalekoistočna oluja uzela je svoj danak i u duboko plavetnilo u novembru 1979. godine povukla 72 od ukupno 76 članova posade samostojeće platforme "Bohai 2", koja je potonula tokom tegljenja uz kinesku obalu. Prema kasnijim izveštajima, posada tegljača nije mogla da spasi brodolomce s postrojenja jer je bila loše obučena za takve akcije, posebno nije bila obučena da spasava u vremenskim uslovima koji su tada vladali na pučini. "Bohai 2" je potonuo i njegova je olupina pronađena tek nakon godinu i po.
Ni južni Atlantik nije ostao imun na slične katastrofe, jer je u avgustu 1984. godine nedaleko od Rio de Žaneira eksplodirala platforma "Enchova Central", na kojoj je stradalo 42 ljudi. Za razliku od prethodno spomenutih lokacija, ovu nesreću nisu uzrokovale ekstremne vremenske neprilike, nego nagli nestanak električnog napajanja, verovatno zbog kratkog spoja, nakon kojega je izbila vatra, a zatim i eksplozija.
Pre 15 godina, u julu 2005., nakon isticanja gasa izbio je požar na platformi "Mumbai High North", smeštenoj u Arapskom moru, oko 160 kilometara od zapadne obale Indije. Život su izgubile 22 osobe, a naftna mrlja koja se proširila morem izazvala je velike ekološke probleme u Indiji i Pakistanu.
I dok su udari vetra bili krivci za gubitak 22 života u oktobru 2007. na samopodiznoj platformi "Usumancita", smeštenoj uz obalu Meksičkog zaliva, eksplozija na postrojenju "Deepwater Horizon" u istoj zoni završila je stradanjem 11 zaposlenih.
Reč je o najvećem izlivanju sirove nafte u okolinu u istoriji Sjedinjenih Američkih Država, a firma BP morala je nakon dugih sudskih procesa u "blagajnu" pet južnih američkih saveznih država uplatiti gotovo 19 milijardi dolara, dok su se ukupni troškovi i štete za tu naftnu kompaniju popeli na više od 65 milijardi dolara.
