Kroz istoriju prošla veliki razvojni put, a prvi put se spominje 1455.godine

U srcu sremskog dela Panonske nizije na obroncima Fruške gore smeštena je na 384 km² opština Inđija. Oko 47.000 stanovnika različitih nacionalnosti živi u 11 naselja: Inđija, Beška, Novi Slankamen, Novi Karlovci, Krčedin, Čortanovci, Maradik, Ljukovo, Stari Slankamen, Jarkovci i Slankamenački Vinogradi.

Pročitajte više OVDE.

Prvo pominjanje naselja datira iz 1455. godine. Prema opisima iz 1746. godine, naselje je imalo 60 domova, dok je u 1791. godini već poraslo na 122 domaćinstva sa 1.054 stanovnika. Početkom XIX veka počinju da se doseljavaju Česi i Nemci, a krajem veka i Mađari.

Pred Drugi svetski rat u Inđiji od ukupno 7.900 stanovnika, 5.900 je činilo nemačko stanovništvo. Inđija je u to vreme najrazvijenije mesto u Vojvodini, duhovni i kulturni centar Nemaca u Sremskom regionu. Posle 1944. godine, nove seobne putanje su se pojačale, pa iako danas 75 odsto populacije čine Srbi, Inđija je zadržala svoj stari kosmopolitski duh međuetničke tolerancije.

Industrijski razvoj Inđije je usko povezan sa razvojem železničke infrastrukture, koja se u Inđiji razvila 1883. godine iz dva pravca, Subotice i Zagreba na severu i zapadu, nastavljajući prema Beogradu. Ovo je suštinski postavilo Inđiju na raskrsnicu dva ključna balkanska železnička pravca. Pored toga što je prva imala železničku infrastrukturu, Inđija je razvila i prvi moderan put u Srbiji, takozvani Međunarodni put Novi Sad-Beograd, koji je kroz Inđiju prolazio još 1939. godine.