Ponovljeno suđenje za hrvatske vojnike koji su zlostavljali zarobljenika

Bivši komandat logora Stjepan Klarić i njemu četvorica podređenih ponovo su odbacili odgovornost za fizičko i seksualno zlostavljanje 34 ratna zarobljenika, među njima i jedne trudnice, od kraja 1991. do maja 1992.

Suđenje se ponavlja pošto je Vrhovni sud ukinuo prvopstepenu presudu kojom su 2012. svi osuđeni proglašeni krivim i osuđeni na zatvorske kazne od jedne do tri i po godine. Kao razlog za ukidanje presude navedeno je da sud pogrešno utvrdio da su se zločini dogodili tokom unutrašnjeg sukoba, umesto agresije na Hrvatsku.

Bivši zapovednik takozvanog Konačišta ratnih zarobljenika u Kerestincu kod Zagreba Stjepan Klarić i četvorica njemu podređenih vojnika, prema optužnici, terete se za teško psihičko i fizičko zlostavljanje pripadnika JNA i civila srpske nacionalnosti, među kojima i žena, uglavnom uhapšenih u okolini Zagreba i Siska.

Oni su optuženi da su od decembra 1991. do maja 1992. najpre u Zagrebu, a potom u logoru Kerestinec počinili ratni zločin nad 34 ratna zarobljenika kojima su nanesene velike patnje i povrede telesnog integriteta i zdravlja.

Prema optužnici, mučenja su počela u tadašnjem vojnom zatvoru u Zagrebu, a žrtve su potom odvedene u bivšu raketnu bazu JNA u Kerestincu gde su premlaćivani, mučeni elektrošokovima, ali i seksulano zlostavljani. Među njima je, prema navodima tužilaštva, bilo i desetak žena od kojih je jedna u logor dovedena trudna, ali je od posledica zlostavljanja pobacila.

Ovaj slučaj je otvoren pošto je jedan bivši pripadnik JNA nepoznate počinitelje optužio za ubijanja i mučenja ratnih zarobljenika u Kerestincu.

Petorica optuženih uhapšeni su krajem novembra 2010. a optužnica je podignuta posle jednogodišnje istrage. Svi optuženi su odbacili krivicu, a njihova odbrana je tokom suđenja tvrdila da su zarobljenike ispitivali agenti Sigurnosno informativne službe na čijem je čelu bio Josip Perković, koji je, prema tim tvrdnjama, takođe dolazio u logor.

Perković je na suđenju negirao te tvrdnje, ali je potvrdio da je postojala tzv. crna soba za mučenje u kojoj su, posle prigovora Međunarodnog crvenom krsta, pronađene sprave za mučenje.