KOBNA GREŠKA IZRAELA KOJA IM SE DANAS OBIJA U GLAVU?! Pre 16 godina poslednji izraelski vojnik napustio je pojas Gaze (VIDEO)
Izraelske vojne i policjske snage napustile su pojas Gaze, uništile 21 jevrejsko naselje, prepustili 20 sinagoga Palestinskoj upravi.
Pre šesnaest godina, 12. septembra 2005. godine, poslednji izraelski vojnik je napustio područje Pojasa Gaze. Najnovija dešavanja na relaciji Izrael-Palestina ozbiljno postavljaju pitanje da li je ranija odluka Jerusalima bila jedina moguća alternativa u tom istorijskom ili se pak, radi o neoprostivoj političkoj grešci.
UBIJEN VOĐA IZRAELSKE ELITNE JEDINICE "DUH" Roj Levi poginuo u direktnom okršaju sa pripadnicima Hamasa
U IZRAELU OPŠTA MOBILIZACIJA STANOVNIŠTVA: Srpski državljanin svedok horora rata na Bliskom Istoku "Ne znaju hoće li se vratiti živi"
U skladu sa ranije donetim Zakonom o sprovođenju plana o razdvajanju, Izrael je izvršio povlačenje vojnih i policijskih snaga iz Pojasa Gaze ali i evakuaciju kompletnog civilnog stanovništva sa ovog područja.
Naime, plan o razdvajanju potekao je kabineta nekadašnjeg izraelskog premijera Ariela Šarona, a bio je u skladu sa ranije dogovorenim principima normalizacije odnosa između Izraela i Palestinaca iz Osla.
Razdvajanje je 2003. predložio premijer Arijel Šaron, usvojila ga je vlada u junu 2004. i odobrio Kneset u februaru 2005. kao Zakon o sprovođenju plana razdruživanja.
Primenjena je u avgustu 2005. i završena u septembru 2005.
Argumenti izraelske strane
Nakon ovog neočekivanog i radikalnog poteza zvaničnog Jerusalima svetska javnost je počela da izražava ozbiljne sumnje u iskrenost izraelske strane i prave motive njihove odluke.
Izraelski premijer, Arijel Šaron, pravdao je plan za povlačenje iz pojasa Gaze i sa delova Zapadne time da je ovo jedini način da se ojača bezbednost njegove države.
Uz to on je ukazivao i na to da njegov plan o unilateralnom razdvajanju od palestinskih teritorija predstavlja jedinu šansu za efikasniju borbu protiv terorizma.
Po njemu, radi poboljšanja opšte bezbednosti izraelska strana nema puno izbora nego da se izarelske snage i jevrejska naselja što pre povuku iz pojasa Gaze.
Najdalje, u pravdanju ovog iznenađujućeg poteza Jerusalima, je otišao Ehud Olmert, Šaronov zamenik koji je izneo tezu o tome da sve više Palestinaca od borbe protiv 'okupacije', kako oni govore, prelaze na borbu za primenu građanskog principa u jedinstvenoj državi tj. uspostavu principa jedan čovek-jedan glas.
- To je, naravno, mnogo čistija borba, mnogo popularnija borba – i na kraju mnogo moćnija. Nema sumnje da će vrlo brzo vlada Izraela morati da se pozabavi demografskim pitanjem sa najvećom ozbiljnošću i odlučnošću. Ovo pitanje iznad svih drugih će diktirati rešenje koje moramo da usvojimo. Za nas bi to značilo kraj jevrejske države... - istakao je pre Olmert pre dvadesetak godina.
- Ne možemo da se držimo Gaze zauvek. Više od milion Palestinaca živi tamo i udvostručuje svoj broj sa svakom generacijom - izjavio je Šaron.
Istovremeno, Šimon Peres, tadašnji potpredsednik Vlade, izjavio je u jednom intervjuu - Mi se povlačimo iz Gaze zbog demografije.
Demografski problemi, održavanje jevrejske većine u oblastima pod izraelskom kontrolom, odigrali su značajnu ulogu u razvoju politike.
Elementi jednostranog rešenja Izraela
Šaron je zvanično najavio plan u svom pismu od 14. aprila 2004. američkom predsedniku Džordžu Bušu, navodeći da „ne postoji palestinski partner sa kojim bi mirno napredovali ka rešenju.“
Ovo je omogućilo Izraelu da sam preduzme određena jednostrana rešenja kojim bi zaštitio sopstvene interese.
Parametri jednostranog rešenja su: Maksimizirati broj Jevreja; da se minimizira broj Palestinaca; da se ne povlači na granicu iz 1967. i da ne deli Jerusalim...
Šaron je dakle, predvideo anektiranje Jerusalima, doline Jordana i velikih naselja kao što su Ma'ale Adumim i Ariel koje je u međuvremenu razvio, a cilje je bio izolovati Palestince na Zapadnoj obali na teritoriji koja je činila manje od polovine onoga što je postojalo iza Zelene linije.
Zanimljivo je istaći i to da je Izrael je u ovo rešenje integrisao i elemente Plana o jednostranoj autonomiji koju je svojevremeno predložio izraleski vojskovođa i političar Moše Dajan. Na istoj talasnoj dužini, Izrael je započeo svoja zalaganja za jednostrano odvajanje što bi prema izjavama tadašnjih čelnika, neizbežno onemogućilo dijalog sa Palestincima na najmanje 25 godina.
Očigledno je da je namera Izraela bila usmerena i na to da na dnevni red ne dođu neka pitanja poput podele Jerusalima, konačnog stvaranja Palestinske države i sl.
Palestinski lideri je su sa druge strane, ukazivali da izraelski plan o povlačenju nije dovoljan i naglašavali potrebu da Izrael mora da se povuče sa svih delova Zapadne obale.
Dislokacija i deložacija
Izrael se se zvanično povukao iz Pojasa Gaze i delova Zapadne obale u septembru 2005. godine.
Na inicijativu tadašnjeg premijera Arijela Šarona, uništeno je 21 jevrejsko naselje u Pojasu Gaze i četiri na Zapadnoj obali.
Iz Gaze je preseljeno najmanje 9.000 Izraelaca, neki od njih silom.
Naseljenike koji su odbili da prihvate vladine pakete kompenzacije i dobrovoljno napuste svoje domove pre roka 15. avgusta 2005. izraelske bezbednosne snage su iselile u periodu od nekoliko dana.
Iseljenje svih stanovnika, rušenje stambenih zgrada i evakuacija pratećeg bezbednosnog osoblja iz Pojasa Gaze završeno je do 12. septembra 2005. godine.
Izrael je u pojasu Gaze ostavio oko 20 sinagoga, uputivši apsurdan apel palestinskim vlastima da poštuju te zgrade.
Prve sinagoge su već spaljene, palestinske vlasti najavljuju da će ostale srušiti bez obzira na to što bi ih neko mogao optužiti za nepoštivanje bogomolja.
Medjutim, oni ne kontrolišu i veze prema spoljašnjem svijetu. Granični prijelaz prema Egiptu će još nekoliko mjeseci biti blokiran i ko želi da predje granicu to će još uvijek morati da čini preko kontrolnog punkta kojeg drže izraelski vojnici.
Međunarodne organizacije za ljudska prava i mnogi pravni naučnici smatraju da je pojas Gaze još uvek pod vojnom okupacijom Izraela.
Nakon povlačenja, Izrael nastavlja da održava direktnu kontrolu nad vazdušnim i pomorskim prostorom Gaze, šest od sedam kopnenih prelaza u Gazi, održava tampon zonu zabrane kretanja unutar teritorije, kontroliše popis palestinskog stanovništva, a Gaza ostaje zavisna od Izraela u pogledu vode, struje, telekomunikacija i drugih komunalnih usluga.
Poslednji napadi na Izrael iz Pojasa Gaze izazivaju velike polemike u javnosti.
Pitanje koje se neminovno postavlja jeste da li je izraelska žrtva iz 2005. godine zaista dala rezultate ili je u pitanju pak, velika politička greška i/ili zabluda koja se danas jevrejskom narodu vraća kao bumerang.
