U utorak slavimo NAJSTARIJEG srpskog SVECA - Sutra je Sveti Jovan Vladimir, SPAS nad njegovim moštima traže i ALBANCI
Crkva i vernici slave danas svetog mučenika Jovana Vladimira.
Sveti mučenik Jovan Vladimir, beše od roda kneževskog iz Zahumlja. Deda mu se zvaše Hvalimir, a otac Petrislav. Jovan Vladimir (990 - 1016) je od oko 1000. do 1016. godine bio vladar Duklje, najistaknutije srpske kneževine tog doba.
Njegova vladavina se odvijala tokom dugotrajnog rata između Vizantije i Samuilovog carstva. Bio je u savezništvu sa Vizantijom, što mu nije pomoglo da zaštiti svoju zemlju od cara Samuila, koji je osvojio Duklju 1009/1010, a njega utamničio u Prespi, na jugozapadu današnje Makedonije.
Prema Ljetopisu Popa Dukljanina, Samuilova kćerka Teodora Kosara je zavoljevši zarobljenog kneza molila oca da je uda za njega. Samuilo je dao Kosaru za ženu Jovanu Vladimiru, a zatim svog novog zeta vratio na dukljanski presto, davši mu pri tom da kao njegov vazal vlada i severnim delom oblasti Drača.
Vladimir je bio poznat kao pobožan, pravedan i saosećajan vladar. Vladao je u miru, izbegavši da se uključi u veliki rat, koji je kulminirao 1014. vizantijskom pobedom nad Samuilom. Samuilo je nedugo nakon toga preminuo, a na vlast dođe njegov sin Radomir. No brat od strica Radomirov, Vladislav ubi Radomira i posta vladar 1015. godine. I Jovan Vladimir bi podmuklo ubijen 22. maja 1016. po naređenju Jovana Vladislava. Obezglavljen je na prevaru ispred jedne crkve u Prespi. Jovan Vladimir je sahranjen u Prespi.
Dve ili tri godine nakon sahrane njegove mošti su prenesene u Duklju, a oko 1215. u Drač, gde su ostale do 1381. Nakon toga su čuvane u Manastiru Svetog Jovana Vladimira kod Elbasana sve do 1995, kada su prebačene u sabornu crkvu u Tirani, sedište Albanske pravoslavne crkve. Sve do današnjeg doba mnogi vernici hodočaste do njegovih moštiju, naročito za njegov praznik.
Relikvija vezana za Svetog Jovana Vladimira je i krst koji je on držao u rukama kada su ga pogubili. Taj krst se vekovima čuva u porodici Andrović iz Veljih Mikulića kod Bara. Svake godine na Trojičin dan iznosi se pred litijom na vrh planine Rumije. Sveti Jovan Vladimir se smatra nebeskim zaštitnikom grada Bara.
Na ikonama se obično predstavlja kao kralj u vladarskom ruhu sa krunom na glavi, sa svojom odsečenom glavom u levoj, i krstom u desnoj ruci. Nedugo po smrti priznat je za sveca i mučenika. On je prvi srpski svetac.ž
Tropar (glas 4):
Krst svetli koji ti se javio sa nebesa, svima si propovedao, prosvetivši svetlo narode, Vladimire slavni, ukrasivši se, obliven krvlju tvojom, udostojio si se počasti Nebeskih, predstojeći Svetoj Trojici: Zato se sa slobodom moli da nas spase.
