ORBANE, ZABORAVLJAŠ! Šta da je Jugoslavija '56. digla "zid" pred mađarskim izbeglicama? (FOTO)
Čitava EU na udaru je najveće migracione krize od završetka Drugog svetskog rata. No, način na koji Unija, a naročito pojedine njene članice, postupaju u toj krizi daleko je ispod standarda i principa koji se od njih očekuju.
Bežeći od rata, više hiljada izbeglica sa Bliskog istoka i severa Afrike krenulo je na dugačak i težak put ka nekoj od zemalja Evropske unije, tražeći mir, stabilnost i bolje uslove života.
Međutim, danas smo u situaciji da one države koje teže članstvu u EU pokazuju veću dozu humanosti u svom malom prstu nego čitava Evropa zajedno. A u samoj EU, najnehumanija je odluka Republike Mađarska čije rešenje migrantske krize je da zatvori svoju granicu prema Srbiji i podigne zid visok četiri metara, okružen bodljikavom žicom.
Bez obzira na "zid" koji ih čeka pred Evropom, izbeglice zaslužuju da njihova ljudska prava i dostojanstvo budu u potpunosti ispoštovani, nezavisno od njihovog pravnog statusa.
Uostalom, isto su očekivali i Mađari od Austrijanaca i Jugoslovena kada su oni pre 59 godina bežali od sovjetskih represalija.
Krvava jesen '56
Celokupni politički vrh u Mađarskoj, na čelu sa Viktorom Orbanom, izgleda da je zaboravio jesen 1956. godine kada je počeo i završio se u krvi ustanak mađarskog stanovništva protiv komunističkog režima tadašnje NR Mađarske i njenih sovjetskih pokrovitelja.
"Mađarska revolucija" počela je kao spontani revolt studenata pred zgradom parlamenta u Budimpešti, da bi u svom vrhuncu uključila i više hiljada ljudi iz cele Mađarske.
Mađarska revolucija 1956.
U periodu od 23. oktobra do 10. novembra 1956. godine trajao je mađarski ustanak kojim je zbačena prosovjetska vlada.
Ulaskom sovjetskih tenkova u Budimpeštu 4. novembra, počeo je krvavi obračun sa ustanicima i kraj mađarske pobune.
Porazom ustanika, počela su hapšenja Mađara. Pred sudovima je izvedeno preko 22.000 ljudi, a njih 13.000 je završilo u zatvorima širom zemlje.
Kao posledica ustanka, preko 200.000 mađarskih stanovnika postali su izbeglice.
Bežeći od represalija i kazni za ustanak, najveći deo njih krenuo je ka Austriji, a oko 20.000 mađarskih izbeglica našlo se početkom i u proleće 1957. godine u prihvatnim centrima širom F.N.R. Jugoslavije.
Početkom 1958. godine jugoslovenske vlasti su rešile problem izbeglica uz odlučujuću pomoć UNHCR-a i Međunarodnog komiteta za evropske migracije.
Prema zvaničnim jugoslovenskim podacima i podacima Ujedinjenih nacija, od 23. oktobra 1956. do 31. decembra 1957. godine, 19.857 lica prebeglo je na teritoriju Jugoslavije, 16.374 emigriralo je na Zapad, 2.773 lica je repatrirano i samo 634 izbeglice su se integrisale u jugoslovensku sredinu.
Da je Jugoslavija odlučila da zatvori svoju granicu i podigne zid pred skoro 20.000 Mađara koji su bežali od građanskog rata i političkog progona, sudbina na koju bi osudila te ljudi pred novim režimom koji je hapsio ustanike na sve strane bila bi strašna i nehumana.
Činjenica da to sada rade Mađari (u nešto drugačijim okolnostima) prema izbeglicama sa Bliskog istoka i Afrike, izgleda da previše i ne brine vlast u Budimpešti, čiji "zid" svakim danom sve više napreduje.
Ovaj istorijski ispit iz humanosti Mađarska nije položila. Međutim, postoji i drugi problem. Namali broj država u Evropi prećutno odobrava ovakav potez Mađarske.
Oni smatraju da masovna imigracija ugrožava stabilnost Evrope, kao i stabilnost njenih članica, i ukazuju na rizike po bezbednost koje nosi "mešanje raznih kultura i religija". Oni s toga pozivaju da se poštuju zakoni EU i uporno odbijaju pritisak Nemačke i Francuske da se krše pravila šengena, dok istovremeno sankcionišu Mađarsku koja ta pravila poštuje.
