Legalizacija seksualne pomoći za osobe sa invaliditetom - da ili ne?

Italijan Maksimilijano Ulivijeri pati od mišićne distrofije. On je nedavno pokrenuo kontroverznu kampanju u Italiji za legalizaciju "seksualnih asistenata" za osobe sa ozbiljnim invaliditetima.

Maks je medijima objasnio da seksualni asistenti primarno rade sa ljudima koji nisu u mogućnosti da se pomeraju i da istražuju svoje telo. On se bori za to da se seksualni asistenti budu trenirani za to da postanu seksualni partneri osoba sa invaliditetom. Radili bi šest meseci i bili bi i terapeuti kako osoba sa invaliditetom ne bi imala i psihološke probleme.

Uz podršku mnogih, uključujući i političare, raste broj zemalja u Evropi koje su već legalizovale ovakvu vrstu pomoći za osobe sa invaliditetom. Nemačka, Švajcarska, Danska i Holandija već su uspele da to organizuju, a Maksimilijano se nada da će sledeća to učiniti Italija - uprkos brojnim kritikama.

Seksualna pomoć ima za cilj da garantuje emocionalno i psihološko zdravlje ljudima sa hendikepom koji doživljavaju emocionalnu marginalizaciju. Ovu vrstu pomoći pružaju obrazovani operateri. Stalno potisnuti, blokirani seksualni nagoni, proizvode konstantan i progresivan mentalni i fizički stres - i to sa teškim posledicama na zdravlje.

Volonteri koji žele da postanu seksualni asistenti pohađaju kurseve o medicinskim, pravnim, etičkim, društvenim i seksualnim temama i razvijaju jaku empatiju i otvorenost prema seksualnosti. Ove kvalifikacije su najvažnija osnova za posao koji omogućava osobama sa invaliditetom da ponovo otkriju svoje telo kao izvor zadovoljstva, a ne isključivo kao izvor patnje i tegoba.

Tokom formalnog ili neformalnog pružanja nege i masaža, područje genitalije je isključeno, iako se terapeuti i asistenti trude da pomažu osobama sa invaliditetom u njihovim telesnim funkcijama svakog dana. Međutim, tokom seksualne asistencije, uz obostrani pristanak i emotivnu dostupnost, ovaj deo tela može biti i glavni predmet pažnje kako bi se uklonio stres i negativna energija izazvana funkcionalnim, socijalnim i kulturnim preprekama, kao i nedostatkom privatnosti i intime sa kojima se osobe sa hendikepom redovno susreću.