Kad je Jugoslovenima bilo puno srce - na današnji dan Ivo Andrić je osvojio Nobelovu nagradu
Njegovo najpoznatije delo svakom čitaocu je pomoglo da razume složenost istorijskih odnosa na Balkanu.
Na današnji dan, 26. oktobra 1961. godine, Švedska kraljevska akademija odlučila je da dodeli Nobelovu nagradu za književnost srpskom književniku Ivi Andriću, u znak priznanja za njegovo remek delo "Na Drini ćuprija", stavivši svojevrsnu krunu njegovom celokupnom kniževnom opusu.
Ivo Andrić je dobio, onako kako pravila komiteta i nalažu, Nobelovu nagradu za "epsku snagu kojom je oblikovao teme i prikazao sudbine ljudi tokom jednog značajnog istorijskog perioda svoje zemlje".
Nagrada je Ivi Andriću dodeljena u Stokholmu 10. decembra 1961. godine, u dvorani Koncertne palate Švedske kraljevske akademije.
Celokupan novčani iznos Nobelove nagrade književnik je poklonio Bibliotekarskom fondu Bosne i Hercegovine, i to u dva dela.
Iako je u knjizi rođenih navedeno da je Ivo Andrić rođen 9. oktobra 1892. godine, u svim dokumentima u kojima je lično upisivao datum rođenja, pisao je 10. oktobar. Njegova majka ga je, još dok je bio beba, odvela u Sarajevo, gde je njen muž službovao. Otac mu je umro od tuberkuloze 1894. godine. Nobelovac je osnovnu školu pohađao u Višegradu.
U jesen 1903. godine upisuje Veliku gimnaziju u Sarajevu, koja je najstarija srednja škola u Bosni i Hercegovini. Živela je sa majkom, koja je radila kao tkalja u obližnjoj fabrici ćilima.
Među gimnazijalcima isticao se kao član nacionalističke omladine. Sarađivao je u časopisima Hrvatska riječ, Hrvatski pokret i Savremenik, gde je objavljivao recenzije knjiga, pesme i beleške o likovnim izložbama. U Hrvatskom pokretu je objavio četiri Pisma iz Krakova. Od svog prijatelja Durbešića saznao je 28. juna 1914. godine da je u Sarajevu ubijen Franc Ferdinand, prestolonaslednik, nakon čega napušta Krakov. Vozom putuje u Zagreb, zatim u Rijeku, a potom brodom dolazi u Split.
Sledećeg dana, policija ga hapsi kao pripadnika nacionalno-revolucionarne omladine. 2. jula 1917. godine je pomilovan i odlazi u Višegrad. Početkom jeseni mobilisan je u vojsku. Godine 1918. izlazi Andrićeva prva knjiga "Ex Ponto", koja se sastoji od pesama u prozi.
List "Borba" je 19. oktobra 1961. godine objavio da je Ivo Andrić najozbiljniji kandidat za Nobelovu nagradu za književnost. Sedam dana kasnije, Ivi Andriću je dodeljena Nobelova nagrada za književnost. Skupština Kulturno-prosvetne zajednice Srbije donosi odluku da mu dodeli Specijalnu Vukovu nagradu.
Andrić je imao bogatu diplomatsku karijeru, službovao je u osam država i deset gradova. Preminuo je 13. marta 1975. godine na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu, u 82. godini. Sahranjen je u Aleji velikana na Novom groblju u Beogradu.
